Rok Piotra Skargi - jezuity

Rok 2012 

rokiem Piotra Skargi jezuity

   Na ostatnim posiedzeniu VI kadencji Sejmu, które odbyło się 15 i 16 września 2011 roku podjęto m.in. uchwałę ustanawiającą rok 2012 rokiem trzech wielkich Polaków: Józefa Ignacego Kraszewskiego (200. rocznica urodzin), ks. Piotra Skargi SJ (400. rocznica śmierci) i Janusza Korczaka (70. rocznica śmierci).

   W uchwale posłowie podkreślają, że w rocznicę śmierci kapłana, który „dzielnie, słowem i czynem, zabiegał o szacunek dla Ojczyzny i lepszy byt dla rodaków, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu Jego zasług, postanawia oddać hołd Piotrowi Skardze”. […] „Posiadał wielki talent krasomówczy, potrafił zdobyć posłuch wśród ludzi wszystkich stanów, słuchali go nawet królowie. Zapisał się na kartach historii jako czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, filantrop oraz Ten, który w trosce o Ojczyznę miał odwagę nazwać po imieniu największe polskie przywary. Nawoływał do zmian postaw rządzących, do reform, by nie doprowadzić Rzeczypospolitej do upadku”. Posłowie przypominają też działalność filantropijną oraz zdolności pisarskie ks. Skargi, które zaowocowały napisaniem „Żywotów świętych”, docenianych później przez największych polskich poetów jak Adam Mickiewicz. Jego ostre krytyki przywar klasy panującej są zaskakująco aktualne także dzisiaj, o których możemy przeczytać w artykule prof. Anny Stankiewicz.

---

   Na początku lutego  zainicjowano w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej rok Piotra Skargi SJ. Był on inicjatorem budowy kościoła będącego pierwszą placówką jezuitów w stolicy początkowo pod wezwaniem Narodzenia NMP i św. Ignacego. 

   Będąc w owej chwili kaznodzieją nadwornym króla polski Zygmunta III Wazy miał się wyrazić, żeby powstająca świątynia dominowała ale nie przytłaczała znajdującej się w pobliżu katedry. 

    Piotr Skarga był wybitnym kaznodzieją i organizatorem o olbrzymich zdolnościach krasomówczych. Jest znany ze swoich Kazań sejmowych jak również twórcą Bractw Miłosierdzia, dzięki którym zakon jezuitów prowadził działalność charytatywną na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. 

     Jednak źle się czuł w środowisku dworskim dlatego szukał odosobnienia, jakiego mogła dać mu tylko nowo powstająca świątynia. 

    Był kluczową osoba w dziejach naszego Sanktuarium. W najbliższych miesiącach postaramy się przybliżyć naszym czytelnikom sylwetkę tego wybitnego Polaka - Jeziuty. 

    Zapraszamy do lektury.