KALENDARIUM ŻYCIA KS. PIOTRA SKARGI SJ - Cz. 4

 KALENDARIUM ŻYCIA KS. PIOTRA SKARGI SJ

1606                        Publikuje Żołnierskie nabożeństwo, w którym wymienia obowiązki prawego rycerza, podaje teksty stosownych modlitw oraz przykłady z Biblii i minionych wieków. Książka ta wywrze trwały wpływ, widoczny jeszcze w poezji konfederacji barskiej

1607                        Ukazuje się drukiem, tłumaczone przez P. Skargę, obejmujące dwanaście tomów, drugie wydanie Annales ecclesiastici (Roczne dzieje kościelne) autorstwa Cezara Baroniusza

1607                        Publikuje podzielone na 4 części dzieło pt.: Próba zakonu Societatis Iesu, w którym omawia dzieje i rozwój zakonu, jego działalność misyjną i walkę z herezją. Następnie bierze w obronę jezuitów prześladowanych w różnych krajach Europy i Azji, w tym także na Wyspach Brytyjskich. W ostatniej części wzywa do traktowania z dystansem oszczerstw rzucanych na jezuitów

1607                        Publikuje streszczenie Procesu konfederacyjej w dziełku pt.: Dyskurs na konfederacyją

29. VI. 1608            Odprawia się pierwsze nabożeństwo w budowanym dzięki staraniom P. Skargi krakowskim kościele świętych Piotra i Pawła

1609                        Publikuje w Krakowie Aeropagus, to jest wykład słów ś. Pawła Apostoła

1610                        W Wilnie publikuje broszurę Wzywanie do pokuty obywatelów Korony Polskiej i W. Księstwa Litewskiego. Stanowi ona streszczenie Kazań sejmowych

1610                        Z inicjatywy i dzięki staraniom P. Skargi rozpoczyna się budowa kościoła jezuitów obok kolegiaty św. Jana Chrzciciela w Warszawie

1610                        Publikuje w Krakowie dzieło pt.: Na treny i lament Teofila Ortologa do Rusi greckiego nabożeństwa przestroga, odwołujące się do rzeczywistości Unii Brzeskiej i prawosławia

1611                        Przedstawia uczestnikom synodu diecezjalnego w Wilnie swój testament duchowy, który zostaje opublikowany pt.: Wzywanie do jednej zbawiennej wiary, powracający do kwestii jedności Kościoła

1611                        Przenosi się na stałe wraz z dworem królewskim do Warszawy, która wkrótce stanie się nową stolicą Rzeczypospolitej. Ponieważ nie ma tu placówki jezuitów P. Skarga zamieszkuje przy kolegiacie św. Jana

26. IX. 1611            Wygłasza swe ostatnie kazanie sejmowe, nawiązujące do aktualnej sytuacji państwa

5. IV. 1612              Składa kolejną prośbę o możliwość zakończenia posługi kaznodziei królewskiego, motywując ją swym podeszłym wiekiem (ma wtedy 76 lat). Jego prośba zostaje przyjęta.

22. IV. 1612            Na Wielkanoc wygłasza ostatnie kazanie jako kaznodzieja królewski

2. V. 1612               Po raz ostatni udziela Komunii św. parze królewskiej i swemu wychowankowi Władysławowi

3. V. 1612               Opuszcza Warszawę, zatrzymując się po drodze na kilka dni w spalonym niedawno Sandomierzu, gdzie wygłasza 3 kazania, nawołujące do składania ofiar na pogorzelców

29. V. 1612             Przybywa do Krakowa, gdzie zamieszkuje w domu zakonnym przy kościele św. Barbary

27. IX. 1612            Umiera w Krakowie. Na jego pogrzeb przybywa ponad 100 jezuitów, liczne duchowieństwo, mieszczanie i szlachta. Kazanie podczas pogrzebu  wygłasza dominikanin Fabian Birkowski. Zostaje pochowany w podziemiach kościoła świętych Piotra i Pawła

1612                        Już po śmierci P. Skargi ukazuje się w Krakowie sygnowany jego nazwiskiem Messiasz nowych arianów wedle Alkoranu tureckiego

1619                        Na budowanym z inicjatywy P. Skargi krakowskim kościele świętych Piotra i Pawła zostaje zasklepiona kopuła i umieszczony na niej duży pozłacany krzyż