poniedziałek, 2 lipca 2012

KALENDARIUM ŻYCIA KS. PIOTRA SKARGI SJ - Cz. 3

 KALENDARIUM ŻYCIA KS. PIOTRA SKARGI SJ


1595                        Wydaje w Krakowie Proces konfederacyjej stanowiący odpowiedź na korzystną dla innowierców konfederację warszawską, obfitującą w liczne luki i uchwaloną pośpiesznie podczas bezkrólewia 28. I. 1573 r. Jeden z polemistów kalwińskich (prawdopodobnie Grzegorz z Żarnowca) wydaje w tym samym roku Obronę przeciwko procesowi konfederacyjej.  W następnym roku Skarga publikuje odpowiedź na powyższe dzieło pt.: Proces konfederacyjej z poprawą i odprawą przeciwnika
1595                        Publikuje Kazania na niedziele i święta
VI. 1596                  Położeniem kamienia węgielnego (dzięki staraniom P. Skargi) rozpoczyna się budowa kościoła p.w. świętych Piotra i Pawła w Krakowie
1596                        Uczestniczy w Synodzie w Brześciu Litewskim, który zaowocuje unią Kościoła Rzymskokatolickiego w Prawosławnym
1597                        Wydaje w Krakowie książkę Synod brzeski, poświęconą opisowi przebiegu zawarcia i obronie unii rzymskiego katolicyzmu z prawosławiem
1597                        Ukazuje się w Krakowie II wydanie Kazań na niedziele i święta, zawierające jako dodatek kazania, którym z upływem czasu nadano tytuł kazań sejmowych. Ich prawzorem mogły być kazania wygłoszone przez Skargę podczas obrad sejmu w 1597 r.
1600                        Publikuje Kazania na pobudkę do modlitwy 40 godzin, Kazania o siedmiu sakramentach oraz Dziękowanie kościelne za zwycięstwo nad Multanami (to ostatnie poświęcone interwencji polskiej w Mołdawii)
1601                        Publikuje w Krakowie Wsiadane na wojnę, dotyczące walk ze Szwecją na terenie Inflant oraz Gospodarstwo duchowne – dziełko przeznaczone dla żyjących w celibacie ludzi świeckich, którym zaleca praktykowanie cnót i walkę z siedmioma grzechami głównymi
1602                        Składa rezygnację z funkcji kaznodziei królewskiego protestując w ten sposób wobec zamiarów poślubienia przez króla Zygmunta III Wazy Konstancji - rodzonej siostry swej zmarłej w 1598 r. żony Anny. Król prosi Skargę o dalsze pełnienie jego funkcji, obiecując jednocześnie zaniechanie starań o rękę Konstancji. Ostatecznie król poślubił w 1605 r. Konstancję po otrzymaniu dyspensy Stolicy Świętej
1603                        Ukazuje się drukiem, tłumaczone przez P. Skargę, obejmujące dziesięć tomów, pierwsze wydanie dziejów Kościoła Annales ecclesiastici (Roczne dzieje kościelne) autorstwa Cezara Baroniusza. W II połowie XVII w. powstaną ich cztery kolejne przekłady na język starocerkiewnosłowiański. Oficjalna ich edycja, z inicjatywy władz cerkiewnych, ukaże się w Moskwie w 1719 r. Ojciec nowożytnej literatury bułgarskiej Paisij Chilendarski (1722-1798) wykorzysta je do pisania swej Istorii sławianobołgarskiej. Jeden z twórców piśmiennictwa serbskiego Gavriło Venclovic (ok. 1680 - ok. 1750) przełoży natomiast na ten język Skargowskie tłumaczenie Annales.
13. VI. 1604            W Uroczystość Trójcy Świętej wygłasza w Jej obronie kazanie, które w tym samym roku ukaże się drukiem pt.: Zawstydzenie arianów (…) Przy nim Kazanie o przenajchwalebniejszej Trójcy. W odpowiedzi na tę publikację Hieronim Moskorzowski opublikuje w 1607 r. Zniesienie zawstydzenia. Skarga odpowie na nie w 1608 r. publikacją pt.: Wtóre zawstydzenie arianów
1604                        Hieronim Powodowski (polemista antyariański i delegat duchowieństwa na zgromadzenia kościelne i państwowe) w opublikowanym w Krakowie pisemku Speculum clericorum (Zwierciadło duchownych) atakuje poglądy Skargi na temat dziesięciny, które uznawał za zbyt łagodne
1605                        Publikuje w Krakowie Pokłon Panu Bogu Zastępów za zwycięstwo inflanckie nad Carolusem, księciem sudermańskim, dzieło poświęcone walkom ze Szwecją na terenie Inflant
III. 1606                  Udaje się z listem królewskim w charakterze mediatora do stojącego na czele opozycji wojewody krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego, która zwołała w Stężycy powszechny zjazd szlachty; przybywa nań ok. 6000 szlachty
VIII/IX.1606           Ukazuje się anonimowe, przypisywane P. Skardze pisemko Otóż tobie rokosz wymierzone w przywódcę rokoszan zebranych w Pokrzywnicy pod Sandomierzem. Wielowicki przypisywał autorstwo tego pisemka Zygmuntowi Myszkowskiemu
17. IX. 1606            W odpowiedzi na postulat zgromadzonych w Pokrzywnicy pod Sandomierzem rokoszan (w dużej mierze innowierców), domagający się (pod wpływem także wieści o wypędzeniu jezuitów z kilku państw) poważnego ograniczenia działalności lub wydalenia jezuitów z terenów Rzeczypospolitej, P. Skarga wygłasza kazanie, które zostanie następnie opublikowane w wersji rozszerzonej pt.: Na artykuł o jezuitach zjazdu sandomierskiego odpowiedź
IX. 1606                  Kieruje do przełożonego generalnego zakonu jezuitów pytanie, czy zgodziłby się na zakończenie przez niego posługi kaznodziei królewskiego przed kolejnym sejmem, co przyczyniłoby się do zaniechania ataków na zakon jezuitów przez jego przeciwników
X. 1606                   Ponownie udaje się w charakterze mediatora do Mikołaja Zebrzydowskiego; tym razem mediacja zakończyła się ze strony Zebrzydowskiego przeprosinami króla i jezuitów