1595 Wydaje w Krakowie Proces
konfederacyjej stanowiący odpowiedź na korzystną dla innowierców
konfederację warszawską, obfitującą w liczne luki i uchwaloną pośpiesznie
podczas bezkrólewia 28. I. 1573 r. Jeden z polemistów kalwińskich
(prawdopodobnie Grzegorz z Żarnowca) wydaje w tym samym roku Obronę przeciwko procesowi konfederacyjej. W następnym roku Skarga publikuje odpowiedź
na powyższe dzieło pt.: Proces
konfederacyjej z poprawą i odprawą przeciwnika
1595 Publikuje Kazania na
niedziele i święta
VI. 1596 Położeniem
kamienia węgielnego (dzięki staraniom P. Skargi) rozpoczyna się budowa kościoła
p.w. świętych Piotra i Pawła w Krakowie
1596 Uczestniczy w Synodzie w Brześciu Litewskim, który zaowocuje
unią Kościoła Rzymskokatolickiego w Prawosławnym
1597 Wydaje w Krakowie książkę Synod
brzeski, poświęconą opisowi
przebiegu zawarcia i obronie unii rzymskiego katolicyzmu z prawosławiem
1597 Ukazuje się w Krakowie II wydanie Kazań na niedziele i święta, zawierające jako dodatek kazania,
którym z upływem czasu nadano tytuł kazań sejmowych. Ich prawzorem mogły być
kazania wygłoszone przez Skargę podczas obrad sejmu w 1597 r.
1600 Publikuje Kazania na
pobudkę do modlitwy 40 godzin, Kazania
o siedmiu sakramentach oraz Dziękowanie
kościelne za zwycięstwo nad Multanami (to ostatnie poświęcone interwencji
polskiej w Mołdawii)
1601 Publikuje w Krakowie Wsiadane
na wojnę, dotyczące walk ze Szwecją na terenie Inflant oraz Gospodarstwo duchowne – dziełko
przeznaczone dla żyjących w celibacie ludzi świeckich, którym zaleca
praktykowanie cnót i walkę z siedmioma grzechami głównymi
1602 Składa rezygnację z funkcji kaznodziei królewskiego
protestując w ten sposób wobec zamiarów poślubienia przez króla Zygmunta III
Wazy Konstancji - rodzonej siostry swej zmarłej w 1598 r. żony Anny. Król prosi
Skargę o dalsze pełnienie jego funkcji, obiecując jednocześnie zaniechanie
starań o rękę Konstancji. Ostatecznie król poślubił w 1605 r. Konstancję po
otrzymaniu dyspensy Stolicy Świętej
1603 Ukazuje się drukiem, tłumaczone przez P. Skargę, obejmujące
dziesięć tomów, pierwsze wydanie dziejów Kościoła Annales ecclesiastici (Roczne
dzieje kościelne) autorstwa Cezara Baroniusza. W II połowie XVII w.
powstaną ich cztery kolejne przekłady na język starocerkiewnosłowiański.
Oficjalna ich edycja, z inicjatywy władz cerkiewnych, ukaże się w Moskwie w
1719 r. Ojciec nowożytnej literatury bułgarskiej Paisij Chilendarski
(1722-1798) wykorzysta je do pisania swej Istorii
sławianobołgarskiej. Jeden z twórców piśmiennictwa serbskiego Gavriło
Venclovic (ok. 1680 - ok. 1750) przełoży natomiast na ten język Skargowskie
tłumaczenie Annales.
13. VI. 1604 W
Uroczystość Trójcy Świętej wygłasza w Jej obronie kazanie, które w tym samym
roku ukaże się drukiem pt.: Zawstydzenie
arianów (…) Przy nim Kazanie o przenajchwalebniejszej Trójcy. W odpowiedzi
na tę publikację Hieronim Moskorzowski opublikuje w 1607 r. Zniesienie zawstydzenia. Skarga odpowie
na nie w 1608 r. publikacją pt.: Wtóre
zawstydzenie arianów
1604 Hieronim Powodowski (polemista antyariański i delegat
duchowieństwa na zgromadzenia kościelne i państwowe) w opublikowanym w Krakowie
pisemku Speculum clericorum (Zwierciadło duchownych) atakuje poglądy
Skargi na temat dziesięciny, które uznawał za zbyt łagodne
1605 Publikuje w Krakowie Pokłon
Panu Bogu Zastępów za zwycięstwo inflanckie nad Carolusem, księciem
sudermańskim, dzieło poświęcone walkom ze Szwecją na terenie Inflant
III. 1606 Udaje
się z listem królewskim w charakterze mediatora do stojącego na czele opozycji
wojewody krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego, która zwołała w Stężycy
powszechny zjazd szlachty; przybywa nań ok. 6000 szlachty
VIII/IX.1606 Ukazuje
się anonimowe, przypisywane P. Skardze pisemko Otóż tobie rokosz wymierzone w przywódcę rokoszan zebranych w
Pokrzywnicy pod Sandomierzem. Wielowicki przypisywał autorstwo tego pisemka
Zygmuntowi Myszkowskiemu
17. IX. 1606 W
odpowiedzi na postulat zgromadzonych w Pokrzywnicy pod Sandomierzem rokoszan (w
dużej mierze innowierców), domagający się (pod wpływem także wieści o
wypędzeniu jezuitów z kilku państw) poważnego ograniczenia działalności lub
wydalenia jezuitów z terenów Rzeczypospolitej, P. Skarga wygłasza kazanie,
które zostanie następnie opublikowane w wersji rozszerzonej pt.: Na artykuł o jezuitach zjazdu
sandomierskiego odpowiedź
IX. 1606 Kieruje
do przełożonego generalnego zakonu jezuitów pytanie, czy zgodziłby się na
zakończenie przez niego posługi kaznodziei królewskiego przed kolejnym sejmem,
co przyczyniłoby się do zaniechania ataków na zakon jezuitów przez jego
przeciwników
X. 1606 Ponownie
udaje się w charakterze mediatora do Mikołaja Zebrzydowskiego; tym razem
mediacja zakończyła się ze strony Zebrzydowskiego przeprosinami króla i
jezuitów