1606 Publikuje Żołnierskie
nabożeństwo, w którym wymienia obowiązki prawego rycerza, podaje teksty
stosownych modlitw oraz przykłady z Biblii i minionych wieków. Książka ta
wywrze trwały wpływ, widoczny jeszcze w poezji konfederacji barskiej
1607 Ukazuje się drukiem, tłumaczone przez P. Skargę, obejmujące
dwanaście tomów, drugie wydanie Annales
ecclesiastici (Roczne dzieje
kościelne) autorstwa Cezara Baroniusza
1607 Publikuje podzielone na 4 części dzieło pt.: Próba zakonu Societatis Iesu, w którym
omawia dzieje i rozwój zakonu, jego działalność misyjną i walkę z herezją.
Następnie bierze w obronę jezuitów prześladowanych w różnych krajach Europy i
Azji, w tym także na Wyspach Brytyjskich. W ostatniej części wzywa do
traktowania z dystansem oszczerstw rzucanych na jezuitów
1607 Publikuje streszczenie Procesu
konfederacyjej w dziełku pt.: Dyskurs
na konfederacyją
29. VI. 1608 Odprawia
się pierwsze nabożeństwo w budowanym dzięki staraniom P. Skargi krakowskim
kościele świętych Piotra i Pawła
1609 Publikuje w Krakowie Aeropagus,
to jest wykład słów ś. Pawła Apostoła
1610 W Wilnie publikuje broszurę Wzywanie do pokuty obywatelów Korony Polskiej i W. Księstwa Litewskiego.
Stanowi ona streszczenie Kazań sejmowych
1610 Z inicjatywy i dzięki staraniom P. Skargi rozpoczyna się
budowa kościoła jezuitów obok kolegiaty św. Jana Chrzciciela w Warszawie
1610 Publikuje w Krakowie dzieło pt.: Na treny i lament Teofila Ortologa do Rusi greckiego nabożeństwa
przestroga, odwołujące się do rzeczywistości Unii Brzeskiej i prawosławia
1611 Przedstawia uczestnikom synodu diecezjalnego w Wilnie swój
testament duchowy, który zostaje opublikowany pt.: Wzywanie do jednej zbawiennej wiary, powracający do kwestii
jedności Kościoła
1611 Przenosi się na stałe wraz z dworem królewskim do Warszawy,
która wkrótce stanie się nową stolicą Rzeczypospolitej. Ponieważ nie ma tu
placówki jezuitów P. Skarga zamieszkuje przy kolegiacie św. Jana
26. IX. 1611 Wygłasza
swe ostatnie kazanie sejmowe, nawiązujące do aktualnej sytuacji państwa
5. IV. 1612 Składa
kolejną prośbę o możliwość zakończenia posługi kaznodziei królewskiego,
motywując ją swym podeszłym wiekiem (ma wtedy 76 lat). Jego prośba zostaje
przyjęta.
22. IV. 1612 Na
Wielkanoc wygłasza ostatnie kazanie jako kaznodzieja królewski
2. V. 1612 Po
raz ostatni udziela Komunii św. parze królewskiej i swemu wychowankowi
Władysławowi
3. V. 1612 Opuszcza
Warszawę, zatrzymując się po drodze na kilka dni w spalonym niedawno Sandomierzu,
gdzie wygłasza 3 kazania, nawołujące do składania ofiar na pogorzelców
29. V. 1612 Przybywa
do Krakowa, gdzie zamieszkuje w domu zakonnym przy kościele św. Barbary
27. IX. 1612 Umiera
w Krakowie. Na jego pogrzeb przybywa ponad 100 jezuitów, liczne duchowieństwo,
mieszczanie i szlachta. Kazanie podczas pogrzebu wygłasza dominikanin Fabian Birkowski.
Zostaje pochowany w podziemiach kościoła świętych Piotra i Pawła
1612 Już po śmierci P. Skargi ukazuje się w Krakowie sygnowany jego
nazwiskiem Messiasz nowych arianów wedle
Alkoranu tureckiego
1619 Na budowanym z inicjatywy P. Skargi krakowskim kościele
świętych Piotra i Pawła zostaje zasklepiona kopuła i umieszczony na niej duży
pozłacany krzyż
