Jezus
odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody
i z Ducha, nie może
wejść do królestwa Bożego» J 3,5
«Kto
będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz
woda, którą Ja mu dam, stanie
się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu» J
4,14
W
ostatnim zaś, najbardziej
uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a
wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie
wody żywej popłyną z jego wnętrza» J 7,37-38
Dlatego
są przed tronem Boga
i
w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy.
A
Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad
nimi.
Nie
będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć,
i
nie porazi ich słońce ani żaden upał,
bo
paść ich będzie Baranek, który
jest pośrodku tronu,
i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i
każdą łzę otrze
Bóg z ich oczu». Ap 7,15-17
I
rzekł Zasiadający na tronie: «Oto
czynię wszystko nowe».
I
mówi: «Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe».
I
rzekł mi: «Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec.
Ja
pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia». Ap 21,5-6
I
ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ,
wypływającą z tronu Boga i
Baranka.
Pomiędzy rynkiem Miasta a
rzeką, po obu brzegach,
drzewo
życia, rodzące dwanaście owoców -
wydające swój owoc każdego miesiąca -
a
liście drzewa służą do leczenia
narodów.
Nic
godnego klątwy już odtąd nie będzie.
I
będzie w nim tron Boga
i Baranka,
a
słudzy Jego będą Mu cześć oddawali. Ap 22,1-3
Podchodząc do Grobu Pańskiego na drogę zaprasza nas wyboista kamienista ścieżka, która symbolizuje naszą ziemską drogę, rzeczywistość. Na tej drodze leży Chrystus przykryty całunem z wypisanym cytatem Apokalipsy św. Jana: 'Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem'. Chcąc iść dalej musimy więc przejść przez śmierć Chrystusa. Nie ma innej drogi. Przez Jego śmierć przechodzimy do prawdziwego życia. W tym miejscu kamienista, ziemska ścieżka zmienia się w niebiański kobierzec z kwiatów, żywy bo karmiony wodą. Woda Życia wypływa z monstrancji. Autorką projektu Grobu Pańskiego jest Elżbieta Nehring, architekt i architekt wnętrz, członkini Grupy Odnowy w Duchu Świętym "Maranatha" z kościoła św. Marcina przy ul. Piwnej. P. Elżbieta w sposób szczególny przeżyła całonocne czuwanie w kościele Grobu Pańskiego w Jerozolimie i ten projekt zrodził się z następującej refleksji: W dzisiejszych czasach życie jest odrzucane, źle traktowane. Zajmujemy się sprawami powierzchownymi głupotami, nie wiemy jak żyć i boimy się śmierci. Ludzie masowo popadają w depresję i nie widzą sensu istnienia, ponieważ nie mają żywej wiary. Sens życia przywraca wiara w Zmartwychwstanie. Prawdziwe życie zapewnia i podtrzymuje Woda Żywa, którą daje Chrystus. Cytaty z Ewangelii wg św. Jana i z Apokalipsy nam to objawiają.
W godzinach 11-15 czuwanie przy Grobie Pańskim animowali Schola Świętego Wawrzyńca z Glinianki oraz Bractwo Dobrej Śmierci z Józefowa. Śpiewane były Godzinki o Męce Pańskiej i tradycyjne, staropolskie pieśni pasyjne.
Po Wigilii Paschalnej Grób Pański zmienił się:
W godzinach 11-15 czuwanie przy Grobie Pańskim animowali Schola Świętego Wawrzyńca z Glinianki oraz Bractwo Dobrej Śmierci z Józefowa. Śpiewane były Godzinki o Męce Pańskiej i tradycyjne, staropolskie pieśni pasyjne.
Po Wigilii Paschalnej Grób Pański zmienił się:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz